Görkem Konutçu – Son devirde büyük beğeni toplayan Feyyaz Yiğit, skeçleri, müzikleri, sinemalarıyla 10 yılı aşkın bir müddettir hayatımızda. Feyyaz Yiğit’in seyahatine baktığımızda iki şey görüyoruz: Televizyonla tanıştığı günlerdeki “sinir bozucu”, “insanı dalağından yakalayan” absürt mizahını motamot koruyor ve farklı alanlarda farklı işler yapsa da aslında tüm işleri, bir şeyler anlatma, inşa etme isteğinde buluşuyor.
“1988 yılında Düzce’de doğdu. 1999 Düzce sarsıntısından sonra ailecek Ankara’ya yerleştiler. Ankara Anadolu Hoş Sanatlar Lisesi’nin fotoğraf kısmında okudu. Sonra Hacettepe Üniversitesi Hoş Sanatlar Fakültesi Grafik Tasarım Bölümü’ne girdi. Bitiremedi. Alttan aldığı 7 dersi var: Sanat Sosyolojisi / Sanat Tarihi 2 / Göstergebilim / Animasyon 2 / Grafik Tarihi 2 / Tasarım Uygulama / Grafik Tasarım / Sunum Tasarımı.”
Feyyaz Yiğit, kitaplarında yer alan “Yazar Hakkında” kısmında bu türlü tanıtılıyor. Gereksiz detaylarla bezenmiş, “Feyyazyiğitesk” bir biyografiyle. Bu tabirlerin başında “Yazar Hakkında” denildiğine ve “kitaplarından” bahsettiğime nazaran – bilmeyenler vardır – Feyyaz Yiğit’in sıfatlarından biri “yazar”. Lakin daha çok “oyuncu” ve “müzisyen” sıfatlarıyla biliniyor ki 2018 yılında Ölümlü Dünya’daki performansıyla Sadri Alışık Tiyatro ve Sinema Ödülleri’nde Güldürü Kolunda En Uygun Yardımcı Erkek Oyuncu Ödülü’nü alması, bu sıfatın hakkını verdiğini de gösteriyor. Fakat bu ödül törenindeki sözüyle “herkese oyuncu olmadığını anlatan” Feyyaz Yiğit, aslında müellifliğiyle öne çıkmayı dilek ediyor. Bunun sebepleri ve sonuçlarına geliriz ama artık sineması biraz geriye saralım…
Mana yüklü şarkılar
Türkiye’nin Feyyaz Yiğit’le tanışması 2011 yılına denk geliyor. Okan Bayülgen’in Kingo Disco programında elinde gitarla tabirsiz bir halde dururken “mi minör” vermeme konusunda ısrar edişi hâlâ hafızalardadır. Lakin bundan evvel de güldürüye bulanmış müzisyen kimliğiyle daha küçük bir kitle tarafından tanınıyordu. “Hacı Bi Saniye” isimli kümeyle “Burdurlular, ah Burdurlular / Aşkımızı durdurdular” üzere mana deryasından süzülüp gelmiş bir katre misali kelamları olan “Burdurlular” ya da tekrar memleketimizin bir öteki köşesine selam veren “Çok hoş bir gülümsemen var / Bence sen de Samsunlusun / Benim gibi” kelamlarıyla başlayan “Samsunlu Değilim” üzere müziklere imza atmıştı.
Feyyaz Yiğit’in absürt mizahıyla tanıştığımız programda, en dikkat cazibeli şey, hiç komik olmak üzere bir sıkıntısı yokmuş hatta ortada hiç komik bir şey yokmuş da güya izleyici yanlış bir zanna kapılıp gülüyormuş hissiyatı yaratmasıydı. Bu mizah ve halin tepeye ulaşıp “kült bir eser”e dönüştüğü yer ise “Lost Çok Bozdu” skeci olsa gerek. Bu skeç, Feyyaz Yiğit’in kendi mizahını anlatırken kullandığı “sinir bozucu olmak” ve “insanı dalağından yakalamak” aksiyonları için şahane bir örnek.
Kitapları
Bu programdan sonra Türkiye’nin birinci internet dizilerinden biri olan “Feyyaz” geldi. Akabinde 2012 yılında “Olduğu Kadar”, 2013 yılında “Aptal”, 2015 yılında “8 – 9 Yıldır Kendimi Düzgün Hissetmiyorum” kitapları yayımlandı. Kitaplarını okurken, ister istemez zihninizde Feyyaz Yiğit kitabı seslendiriyor ve tekrar ister istemez onu izlerken olduğu üzere gülüyorsunuz.
Ölümlü Dünya
2018 yılında Feyyaz Yiğit, bu sefer karşımıza bir sinemayla çıktı: Ölümlü Dünya. Feyyaz Yiğit’in hem senaristlerinden biri olduğu hem de Hür karakterini canlandırdığı sinema, Serbest’in “bir insan azmanı” tarafından “tokadından dönen tekmesine uçan sırtından ensesine, bedeninin her zerresiyle” dövüldüğü sahne başta olmak üzere pek çok repliği ile lisanlara dolandı, toplumsal medyada tepki görüntüleri olarak paylaşıldı, sohbetlerin vazgeçilmez alıntıları oldu. Sinema, yeni devirdeki Feyyaz Yiğit’in de işaretiydi. Bu sineması, 2019’da tekrar hem senaryo grubunda yer alıp hem de oynadığı Cinayet Süsü takip etti. Fakat Ölümlü Dünya ile yükselen beklentinin de tesiriyle Cinayet Süsü, birebir muvaffakiyete ulaşamadı.
Lisanlardaki replikler
Bugünlerde diziyi izlemeyenler bile şu replikleri sık sık duyuyor:
“Kardeşim ben senin yılgın bir müsamahayla beni benimsemene mi kaldım?”
“Sadece 10 liramın olması hiç param olmamasından daha çok yakıyor canımı.”
“Kimsenin hiçbir şey bilmediği yerde bir insan her şeyi bilebilir.”
“Kişiye kişi gerek o ki kişiliği şahane.”
“Benim sana tavsiyem yeterlice okuman lazım, düzgünce yani, uygunca bir oku…”
“Bir gün evvel babaannesi yenen hiç kimse sonraki gün kahvaltıcıya gitti diye başı dağılmaz bu bir, ikincisi bizler meselelerimizden kahvaltı yaparak kaçan beşerler da değiliz.”
Neden gülüyoruz?
Pekala, Feyyaz Yiğit’in mizahına neden gülüyoruz? Bütün silahı, bu tıptaki tüm güldürü işlerinde olduğu üzere diyaloglar. Bu diyaloglardaki güldüren “sır” ne o halde? Farklı şahıslarla konuşarak bu sorulara izleyicinin gözünden karşılık bulmaya çalıştım.
Yatay bir mizah
Cihat Duman, (Şair/Avukat, 37 yaşında) durum güldürüsünün iskeletinin diyalog olduğuna dikkat çekerek “Bu sebeple diyalogların gündelik ve aktüel lisana paralel yazılması, sözdeki zekâ ışığının birinci etapta gözümüzü kamaştırması ve parodi gücünün yüksek olması gerekir. Bu manada orta yüz yaptığı sıkıntıları gündelik hayattan aldığı için parodi dozu yüksek diyaloglardan oluşuyor” diyor.
Duman, güldürülerde vakte bir kazık üzere çakılmanın birinci prosedürünün muktedire ders vermek olduğunun altını çizerek şu değerlendirmelerde bulunuyor: “Oysa dizide hiçbir başkarakterin babası yok. Geçimlerini nasıl sağladığı da muhaldir bu patronsuz karakterlerin. Dolayısı ile dikey bir mizahtan çok yatay bir mizah mevzubahis.
Absürt fakat gerçekçi
Gökçe Öztürk (Çevirmen, 28 yaşında) ise neden güldüğünü şöyle açıklıyor: “İstanbul’da yaşarken her gün sokakta gördüğüm insanların olaylara verdikleri reaksiyonları izliyormuşum üzere hissediyorum. Komik olmak için sarf edilen ekstra bir efor yok üzere hissettiriyor; tipleme yok, şive latifesi yok. Genel kitleye oynamaktansa kendi inandığı güldürüyü ortaya koyuyor. Öztürk, metindeki “absürt gerçekçiliği”, “Hayat saçma ve muhakkak bir pencereden bakarsan bütün saçmalıklar komik” diye tabir ederken Şaban Çaytaş (Doktora öğrencisi, 27 yaşında) “Gerçek dışı/olmayacak olayların doğal sunumu, aslında gündelik hayatta da karşılaştığımız absürtlükleri gösteriyor. En absürt durumda dahi doğal yansılar bana çok insanî geliyor” diyor.
Rolü yaratıyor
Feyyaz Yiğit’in Cinayet Süsü’ndeki “hayal kırıklığı”nın akabinde geçtiğimiz yıl exxen’de yayınlanan Üzere ile yaptığı dönüş ise harika oldu. Yeniden hem senarist (dizinin öbür senaristi Aziz Kedi) hem de oyuncu olarak… 2011’de Kingo Disco’da gördüğümüz ve aslında kendi başına bir karakter olan “Feyyaz”, ete kemiğe bürünüp Yılmaz olarak karşımıza çıktı güya. Repliklerini gün içinde tekraren duyduğumuz, şimdiden Türkiye’de güldürü kısmındaki değerli işlerden biri oldu.
Yiğit’in yazının başında bahsettiğim müellifliği ile öne çıkma isteğinin izlerini dizide görmek mümkün. Anlatmaya, lafı olabildiğince büyütüp zenginleştirmeye, “köpürtmeye” karşı büyük bir iştiyakı var. Yılmaz’ın konuşmasında, Feyyaz Yiğit’in şevkle bir şeyler anlatma isteğini görüyoruz. Bu müelliflik problemine Feyyaz Yiğit’in farklı kulvarlarda içerik üretmesi, ortaya bir şey koyma ve inşa etme isteği üzerinden de bakılabilir. Bir rolü oynamaktansa bir rolü yaratmak -hem yazarken hem oynarken- onun için daha cazip üzere görünüyor.
