Hasret Kara
Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik askeri operasyonu üçüncü gününe girdi. Rus güçlerinin başşehir Kiev’e uygunca yaklaşmasıyla, ülkenden kaçış da hızlandı. Binlerce Ukraynalı komşu ülkelere sığınırken, başka ülkeler de vatandaşlarını tahliye etme gayretlerini hızlandırdı.
Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu, “Ukrayna’daki 20 bin vatandaşımızın 16 binine tek tek ulaştık. Karadan tahliye sürecini başlatıyoruz” açıklaması yaparken, ülkede yaşayan Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının tedirginliği de her geçen dakika artıyor.
‘TELEFONUM KESİLİRSE BİLİN Kİ BOMBARDIMAN BAŞLADI’
2 yıldır Ukrayna’nın Harkov kentinde sona 30 kilometre arada yaşayan Memleketler arası Devlet Üniversitesi Tıp Fakültesi 1. sınıf öğrencisi Muhammed Enes Erdil, güç durumda olduklarını belirterek acil tahliye talebinde bulundu. Yaşadıklarını Gazete Duvar’a anlatan Erdil, “Görüşme yapabilmek için balkona yahut dışarı çıkmak zorunda kalıyoruz ve bu bölgeler de bizim can güvenliğimiz için problemli. Ben şu an sizinle konuşmak için balkona çıktım. Şayet telefonum kesilirse bilin ki bombardıman başladı” sözlerini kullandı.
Muhammed Enes Erdil ‘BİRBİRİMİZDEN KOPMAMAK İÇİN TEK ODADA 7 KİŞİ KALIYORUZ’
Marketlerde besin eseri ve su kalmadığını belirten Erdil, uzun kuyruklarda beklediklerini, ATM’lerden para çekemediklerini anlattı: “Bugün biraz alışveriş yapabildik lakin marketler boş. Birbirlerimizden kopmamak için 7 arkadaş 1+0 konutta kalıyoruz. Bayan arkadaşlarımızın durumu daha berbat. Biz şu an birebir meskenin içinde 7 bireyiz ve birbirimize bir biçimde takviye olabiliyoruz. Fakat birçok bayan arkadaşımız konutlarında mahsur kalmış durumda. Dün konuştuğum bir bayan arkadaşımın konutunun 50 metre yakınına bir bomba düştü.”
‘BİZİ SIĞINAKLARA ALMAYI PEK TERCİH ETMİYORLAR’
Ukrayna halkının silahlanmaya başladığını lisana getiren tıp öğrencisi Erdil şöyle devam etti: “Bize ‘güvenli bölgelere gidin’ diyorlar. İnançlı bölge olarak metrolar, bodrum katları ve yer altı sığınakları var. Lakin yer altı sığınaklarına genelde Ukraynalılar gidiyor. Bizi almayı pek tercih etmiyorlar. Halkın silahlanması bizi bir açıdan korkutuyor. Şu an çabucak herkesin üzerinde silah var. Biriyle münakaşa sonucu bile kurşun yiyebiliriz. Teminat yok. Sonuçta biz burada Türk vatandaşıyız, burası Türkiye değil. Bize her türlü muameleyi uygulayabilirler. Zira bizi koruyabilecek kimse yok. Nitekim konuttan çıkamıyoruz. Metro istasyonuna sığınıp Ukraynalılar tarafından, dışlanan arkadaşlarımız olmuş. Bunları duyduk ne kadar doğruluğu var bilmiyorum…
‘BOMBA SESLERİYLE İRKİLEREK UYANIYORUZ’
Çok güç bir süreç geçiriyoruz. Barış sağlansa dahi Ukrayna’da dönmeyeceğim. Çok makus şeyler yaşadım ve çok yıprandım. Ben Allah müsaade verir, Türkiye’ye gelirsem, çabucak ruhsal takviye alacağım. Zira uyuyamıyoruz, ortada yalnızca gözlerimizi dinlendiriyoruz. O vakit da bomba sesleriyle irkilerek uyanıyoruz. Burası hayatımda unutamayacağım izler bırakacak. Bunun farkındayım. Bu benim için böyleyse konutlarında yalnız kalan arkadaşlarım için durum daha berbattır diye kestirim ediyorum…
Muhammed Enes Erdil, marketlerde besin unsuru ve su kalmadığını anlatıyor. ‘SİVİLLER DE ARTIK ÖLMEYE BAŞLADI’
Ukrayna yetkililerinin ihtarları doğrultusunda, amaç olamamak için ışık yakmıyoruz. Sokak lambaları dahil kentte hiçbir ışık yanmıyor. Şu an bölge zifiri karanlık ve sesiz. Sabah belirli aralıklarla, çıkıp telefonumuzu şarj edip temel gereksinimlerimizi karşılayıp tekrar sığınaklara giriyoruz. Şu an sığınakta değiliz. Daima bomba sesleri duyuyoruz, mesken sallanıyor. Her 20-25 dakikada bir arka arda 30 saniyelik atışlar oluyor. Bugün Ukrayna’nın mahallî medyasından duyduğumuz kadarıyla siviller de artık ölmeye başladı…”
‘KİMSE SESİMİZİ DUYMADI’
“Bir aydır Türkiye’ye sesimizi duyuramıyoruz. Kimsenin dikkatini çekemedik” diyen Muhammed Enes Erdil, taleplerini de şöyle anlattı: “Bir aydır tahliye için yalvarıyoruz. Zira birçok ülke, bu ülkeden vatandaşlarını çekti. Bizim konsolosluğumuz yalnızca ‘önemli bir sebebiniz yoksa ülkenin doğusunda bulunmayın’ dedi. Okul da ‘eğer giderseniz kaydınız silinir, yaptırım uygulanır’ dedi. Burada kalmak mecburiyetindeydik. Biz bir aydır uğraşıyoruz lakin kimse sesimizi duymadı. Ta ki savaş başlayana kadar. Konsolosluk bugüne kadar bize yalnızca inançlı bölgelerde beklememiz gerektiğini söyledi. Zira hava alanı kapalıydı. Konsolosluk görevlilerimiz bizimle irtibatta. Onlara da teşekkür ediyoruz. Zira şu an onların da can güvenliği tehlikede. Buna karşın daima bizimle irtibat halinde olup bizim için çalışıyorlar. Bugün aldığımız hoş haberler sonucunda, başşehir Kiev’den iki otobüs karayoluyla tahliye çalışmalarına başlamış. Şu an bizim bulunduğumuz bölgedeki konsolosluğumuz, bizimle bağlantıya geçti. Arkadaşlarımızın bilgilerini toparlıyoruz. Bizim kentimizden de en kısa vakitte tahliye süreçleri başlayacak. Bu da azamî 2-3 gün içinde olur diye umuyorum. Zira nitekim dayanacak gücümüz kalmadı.
‘TAHLİYE İÇİN YALVARIYORUZ’
Bizim hakikaten artık buradan tahliye edilmemiz lazım. Devlet büyüklerimizin, bizi tahliye etmek için çalıştığının farkındayız fakat süreç ne kadar çabuk olursa bizim için o kadar düzgün olacak. Zira her geçen gün mental açıdan daha da berbata gidiyoruz, kendimizi yeterli hissetmiyoruz. Bizi tahliye etmeleri konusunda artık hakikaten yalvarıyoruz. Bunun haricinde, bir öbür davetimiz da eğitim açısından. Şu an eğitime dair burada hiçbir şey yok. Biz emek sarf ederek buralara kadar geldik. Eğitimimize nasıl devam edeceğiz? Bu mevzuda da Türkiye’deki üniversitelere geçişimizi sağlayabilirler. Bizim şu an hem savaş kaygımız hem de gelecek derdimiz var. Yıllardır emek veriyoruz, bunun boşa düşmesini istemiyoruz. Öncelikle can güvenliğimizi daha sonra da Türkiye’de eğitimizin teminat altına alınmasını istiyoruz.”
