“Nüfus hareketliliği insanlığın yönetmesi gereken bir olgu. Ekonomik nedenler ile gerçekleşen iç ve dış göçler tüm ülkelerin daima olarak gündemlerinde olan bir bahis. Buna yaşanan savaşlar nedeni ile ani ve kitlesel göçler eklenebiliyor. Son periyotta Suriye ve Ukrayna’da gerçekleşen göçler bunun en şimdiki örnekleri. Her ne nedenle olursa olsun göçlerin toplumun ömrüne tesir ettiği bir gerçek, bir yandan çeşitli kararlar alınıp süreç yönetilmeye çalışılırken bir yandan da hayat devam ediyor.
Türkiye’yi Manaya Kılavuzu Araştırması’nın 2 yıl evvelki sonuçları ile son devir sonuçlarını karşılaştırdığımızda Türkiye’de de hayatın devam ettiğini ve toplumda Suriyeli sığınmacılara yönelik bakış açısında değişimler olduğunu görebiliyoruz.
On vatandaştan yalnızca biri Suriyeliler ile tıpkı gelenek ve bedellere sahip olduğumuzu düşünüyor, bu oran 2 yıl evvel de birebir imiş. Hülasa farklı olduğumuz konusunda başımız net. Lakin ortadan geçen 2 yılda Suriyeli bir arkadaşı olanların oranı yaklaşık 1.5 kat artmış, artık neredeyse her beş şahıstan birinin Suriyeli arkadaşı var. Farklı olmak dost olmayı engellememiş. Toplumsal sağduyu için çok hoş bir örnek olsa gerek.
Suriyelilerin ülkedeki varlıklarının gelecekte güvenlik sorunu oluşturacağını düşünenlerin oranı %68’den %62’ye gerilemiş durumda. Ülkelerine geri dönmeleri gerektiğini düşünenlerin oranı ise %77’den %70’e düşmüş. Evet Suriyelilerin Türkiye’deki varlıklarına karşı fikirler hala çok baskın, lakin bu oranlardaki gerilemeler de çok dikkat cazip, bunlar istatistiksel olarak manalı düşüşler. Bu trendin farkında olarak siyaset üretmek kritik.
Koronavirüs gündemden düşmüş halde. Son haftalarda ateşli politik tartışmalara yol açan Suriyeliler konusu ise toplumun %3’ü tarafından ülkenin en değerli sorunu olarak lisana getiriliyor. Ülkenin en kıymetli sorunu nedir sorusunun neredeyse tek karşılığı iktisat.”
